تنها دانستن این نکات کافی نیست و حتما باید به دانسته های خودمان عمل کنیم.
۱. میز کارتان را مرتب کنید.
شاید بارها این جمله را شنیده اید. ولی همین الان میز جلوی خودتان را مرتب کنید. کانون توجه شما جایی است که به آنجا نگاه میکنید. اگر میز کارتان مرتب باشد؛ نامههایی که باید مرتب و غلطگیری شوند را نمیبینید. پروندههای بازتان را نمیبینید. قرار ملاقاتهای روزهای بعد را نمیبیند. و حتما زمانیکه این موارد جلوی چشمتان نباشد؛ حواستان پرت نمیشود. یکسری از افراد هستند که از مرتب کردن میز خود نفرت دارند.
_کنار گذاشتن برگههای متفرقه.
_پشت سر گذاشتن برگههای بی ارتباط.
حتما این جمله را شنیدهاید که میگویند:
"هر کسی که از دیده برود؛ از دل هم میرود".
وقتی شما موارد اضافی را نمیبینید آنها را فراموش میکنید.
٢. زیرکانه از پذیرش ملاقات های سرزده امتناع کنید.
این که در دسترس همکارانتان باشید اهمیت دارد ولی به چه قیمتی؟ خیلی وقتها هست که مشغول انجام کاری هستید ولی همکارتان با شما مشغول صحبت میشود. در برخورد با این موضوع، برخی تحمل میکنند و برخی هم رک و راست حرفشان را میزنند. اخلاق حرفهای در کار بسیار مهم است. اینکه حیطه کاری خودتان را مشخص کنید و از دیگران بخواهید با شما همکاری کنند.
_جابهجایی میز کار. (ممکن است روبروی در باشد و هرکس که رد شد تمرکزتان را به هم بریزد).
_گذاشتن وقت ملاقات با همکاران در ساعات خاص. (این کار باید مطابق با فرهنگ شما انجام پذیرد).
_استفاده از روش های صحیح برای همکارانی که بی وقت سراغتان می آیند.
استفاده از نام کوچک شخص (در صورت امکان و با حفظ جایگاه) و استفاده از این سبک مکالمه: حمید میدانم موضوعی که در موردش صحبت میکنی مهم است. آیا میتوانیم بعد از جلسه با هم ملاقات داشته باشیم؟ در پایان هم حسن جویی کنید مثلا: ممنون از اینکه با من همکاری کردی و یا بعد از ناهار مشتاقانه منتظرت هستم.